بيشتر بودن هدايت حرارتي نانو سيالات به تنهايي کافي نيست تا ادعا کنيم که نانو سيالات خواص حرارت يبهبود يافته اي دارند، بلکه بايستي بحث جابجايي هم در نظر گرفته شود.تحقيق روي کارايي انتقال حرارت جابجايي نانوسيالات به سال 1998 بر ميگردد و تاکنون تعداد محدودي مقاله در اين زمينه منتشر شده است.

يانگ و همکارانش ضريب انتقال حرارت جاجايي نانو سيالات براي دماي ثابت در جريان آرام در يک مبدل حرارتي لوله اي افقي را بررسي کردند.نتايج کار ايشان نشان داد که نانو سيالات با 2.5 درصد از نانوذرات افزايش 22 درصدي را در ضريب انتقال حرارت جابجايي نسبت به سيال پايه دارند.و در مورد هدايت حرارتي هم افزايش 50 درصدي را نسبت به سيال پايه گزارش کردند،که نتيجه ايشان بيش از گزارشات قبلي است.هريس و همکارانش افزايش انتقال حرارت نانوسيالات آب- آلومين و آب- اکسيد مس را در يک لوله دايره اي تحت شرايط جريان آرام بررسي کردند و همه بررسي ها حاکي از افزايش انتقال حرارت در انواع گوناگون نانوسيالات در لوله دايره اي داشت.